اگرچه ﺣﺒﻮﺑﺎت میزان پروتئین زیادی دارند، ولی پروتئین کاملی ندارند و در ترکیب با سایر مواد غذایی از جمله غلات و لبنیات پروتئین‌شان کامل می‌شود.

منظور از پروتئین ناکامل این است که یک یا چند نوع از اسیدآمینه‌های ضروری بدن را ندارند. به طور کلی برای ساخت پروتئین به بیست اسیدآمینه که واحد سازنده‌ی آن هستند، نیاز است. بدن قادر به ساختن تعدادی از آن‌ها نیست، که باید از طریق غذا در دسترس بدن قرار گیرند و برای همین به آن‌ها اسید آمینه ضروری گفته می‌شود.

با پخت آرام، خیساندن قبل از پخت و همچنین مصرف مواد غنی از ویتامین ث همراه حبوبات یا پس از آن به جذب راحت و مطمئن آهن بسیار کمک می‌کنیم

معمولاً حبوبات در یک یا چند نوع از این اسیدآمینه‌های ضروری کمبود دارند مانند عدس که در متیونین و سیستئین فقیر است.

راه حل این موضوع دو چیز است؛

* یکی جوانه زدن حبوبات و مصرف آن‌ها پس از جوانه زدن است؛ مثلاً در مورد عدس با جوانه زدن کمبود دو اسید آمینه ذکر شده جبران می‌شود.

* و راه دوم که معمولاً بیشتر استفاده می‌شود مصرف حبوبات در ترکیب با سایر گروه‌های غذایی از جمله غلات مانند برنج،جو، گندم، پاستا و ماکارونی و لبنیات مانند کشک و شیر است.

آهن در حبوبات

آهن موجود در حبوبات همیشه از مهم‌ترین منابع آهن بوده است. علی رغم این‌که از نوع  آهن غیرهم است و نسبت به آهن‌هِم که منشاء حیوانی دارد مانند گوشت،  سرعت جذب کمتری دارد، باز هم مصرف این گروه به عنوان منبع خوبی از آهن همچنان مدنظر است. همان‌طور که معمولاً گیاه‌خواران آهن مورد نیاز خود را از این گروه فراهم می‌کنند.

نکته‌ی مهم این است که با پخت آرام، خیساندن قبل از پخت و همچنین مصرف مواد غنی از ویتامین ث همراه حبوبات یا پس از آن به جذب راحت و مطمئن آهن بسیار کمک می‌کنیم.

منبع : بانک مقالات